W sobotę, 8 czerwca w Dworze Skrzynki odbyło się wyjątkowe wydarzenie – Instytut Skrzynki wraz z Bartoszem Świątkiem przygotowali atrakcje dla wielbicieli pieszych wędrówek po niezwykłych zakątkach powiatu poznańskiego: na tropach ozu bukowsko-mosińskiego. Na uczestników czekały:
– prezentacja pt. „Skrzynki w krainie OZ: na stropach ozu bukowsko-mosińskiego”
– wernisaż wystawy fotografii Bartosza Świątka pt. „Skrzynki w krainie OZ” w
Galerii Skrzynki (przyziemie dworu)
– rajd pieszy po okolicy
Czym są ozy?
Zasięg lodowca podzielił Wielkopolskę na dwie odmienne krajobrazowo części. Jej północną i środkową część zdobią ogromne obszary lasów (zajmujące jedną czwartą powierzchni województwa), morenowe wzgórza oraz polodowcowe rynny wypełnione wodą, czyli jeziora. Po cofnięciu się lądolodu rzeźbę terenu zaczęły kształtować również wiatr (tworząc wydmy) i rzeki. Na południe i wschód lodowiec nie dotarł, tereny tu są bardziej rozległe, płaskie, pozbawione naturalnych jezior i lasów. Tam, gdzie występowały lodowce, geomorfolodzy dostrzegają moreny, kemy, sandry, drumliny, pradoliny. Jedną z tych polodowcowych form ukształtowania terenu, stosunkowo rzadko spotykaną i mało znaną, są ozy. Niepozorne z nazwy ozy mogą stanowić rejony niezwykle atrakcyjne turystycznie, idealne na weekendowe wypady dla osób ceniących bliski kontakt z przyrodą i… spokój na szlaku. Ozy są elementem krajobrazu polodowcowego. Ozy nie powstały bezpośrednio jako rezultat działalności lodowca, są to formy wytworzone w wyniku aktywności wód pochodzących z topniejącego lądolodu. Otóż rzeki krążące w tunelach i szczelinach wewnątrz niego gromadziły warstwy piasków i żwirów. Ozy powstawały w czasie postoju lub ustępowania lądolodu, kiedy zwiększał się przepływ wody w wyniku topnienia lodu. Formy te występują zatem w strefie czoła lądolodu i są ułożone prostopadle do wałów moreny czołowej – zgodnie z kierunkiem przesuwania się lądolodu. Ozy wyglądają trochę jak kolejowe nasypy a z lotu ptaka przypominają wijącego się węża. Zdarza się pomylić je z kemami, które są jednak całkiem inne: to kopulaste, garbowate pagórki. Zbocza ozów są natomiast zwykle strome.
Bartosz Świątek – autor prezentacji, wystawy i przewodnik rajdu
Bohaterem wydarzenia (prezentacja, wernisaż) i przewodnikiem po okolicy był Bartosz Świątek (rocznik 1984) – wielkopolanin, miłośnik przyrody, gór, Polski, uczestnik licznych rajdów i maratonów pieszych, amator sielskich krajobrazów podpisujący się pod hasłem „Cudzą ziemię poznać warto, swoją – obowiązek”. Zapalony włóczęga lubiący eksplorować bliższą i dalszą okolicę, zwłaszcza mało znane, nieoczywiste miejsca. Najbliższe jego sercu są dwa regiony: Wielkopolska z racji pochodzenia i zamieszkania, oraz Ziemia Świętokrzyska, ponieważ znalazł tam żonę. Zaraża swoją rodzinę pasjami, od małego wprowadzając dzieci w świat przyrody, literatury, umiłowania piękna i rozbudzając ich ciekawość świata. Szachista, autor książki „Życie jak partia szachów”. Autor artykułów o tematyce krajoznawczej, przyrodniczej i szachowej.











